Bayhawer

Verzamelaar en/of Bayhawer.

Vele jaren geleden werd mij de bek en de schedel in de vorm van een skelet aangeboden van een neushoornvogel. Deze fruitetende vogels vertoeven vooral in Azië. Deze vervaarlijk uitziende witte lange bek met daarop een dikke knots, deed me denken aan een voorhistorisch dier uit de cosmos. Het fascineerde mij zo erg dat ik hiermee iets ging creëren of scheppen. Het pakte mij in m’n perineum. Daarom heb ik deze schedel op ware grootte geboetseerd en nadien afgegoten in plaaster.

Sinds enkele jaren heb ik fantastische buren mogen begroeten. Het huis dat er stond is met de grond gelijk gemaakt en intussen prijkt er een prachtige villa. Maar bij het afbreken kwam m’n hangard van 18m lang volledig bloot te liggen en alles was goed zichtbaar vanop de straat. Het erge was dat al de rommel, wat ik als een rijkdom koesterde, helemaal zichtbaar werd. Daarop vraagt de nieuwe gebuur of ik een verzamelaar ben of op z’n Turnhouts gezegde “nen bayhawer”; Hierbij gaat alles wirwar in m’n gedachten wriemelen en vond dat ik aan deze chaos iets moest gaan doen. Beetje bij beetje begon ik zieltogend op te ruimen. Maar algauw vond ik dat de meeste hebbedingetjes toch nog ooit, vroeg of laat hun ware betekenis zouden terugvinden. Zo ook die plaasteren vogelbek met schedel.

Mijn antwoord naar hem toe was, dat je vanuit deze chaos, zowel in m’n hoofd als onder de hangard, iets heel moois kan distilleren. Je moet enkel maar een juiste volgorde vinden welke elementen je bij mekaar brengt.

Vader was grafdelver en jaarlijks werden de graven tegen Allerheiligen een beetje opgesmukt. Ook wij, m’n broer en ik, bengels van 9 en 11 jaar, werden opgetrommeld om de graven mee zuiver te zetten. Het onkruid werd verwijderd en de vrijgekomen aarde omgespit tot een platliggend hoopje van 40cm breed en 1m lengte. Dit werd met de spade platgeklopt en nadien vormde vader de vorm van een kist. Met de achterkant van de steel, de kruk, werd er bovenaan een kruisje ingedrukt. Hiervoor werd dan 2 Bfr betaald. Telkens we aan een graf begonnen te spitten wisten we dat er niet te diep mocht gewerkt worden. De eerst begravenen lagen in de richting Noord-Zuid en jaren nadien werden deze overgraven Oost – West. De laatsten lagen dus niet al te diep. Bijgevolg bij het iets te wispelturig diepspitten kwam er nu en dan een ellepijp of dijbeen aan de oppervlakte. Hierbij merkte vader op dat we het maar vlug wat dieper moesten ingraven. Hij vertelde ons dat bij het laatste oordeel zeker ieder zijn onderdelen wel zou terugvinden!

Dicht tegen de kerkmuur werd het elk jaar zeer lastig om voldoende losse aarde vrij te krijgen om de kistvorm met kruisje in deze mulle aarde te kunnen presenteren. Hier zaten er heel veel mensenresten samen. Een knekelput bestond toen nog niet. Daar lagen halfvergane skeletten en nu en dan een schedel. Uit één van deze beige schedel, die half boven de grond uitstak, wipte er soms een klein bruin wollig en zeer vlug muisje. Het was een woelmuis die haar voordeur had gevonden via één van de twee oogholtes. Vlug de schedel boven de grond gelegd en met de spade, nu als hakbijl, op deze schedel gemept tot hij brak. Inderdaad, er zat een nest. Dan maar vlug de verbrijzelde schedel terug aan moeder aarde toevertrouwd.

Dit alles verschaft mij prachtige ingrediënten om iets te scheppen wat m’n nostalgie triggert.Ik neem stukken uit de natuur en m’n gedachten en lijm morfologisch deze onderdelen aan mekaar.

Ik zie reeds een gedaante via deze goddelijke gedachte en…….begin te boetseren. Dus ik, zittend al hurkent met een mensenschedel onder de arm om hem niet te verliezen en met de kop en bek van de neushoornvogel.

Nadien wordt deze creatie uitgebeiteld uit een geelachtige blok Massangis-steen van 220kg. Hiervan wordt er 40% weggehaald tijdens het beeldhouwen en komt de verzamelaar helemaal vrij. Misschien plaats ik hem hoog boven m’ brievenbus om uitkijkend naar …….!

Echt, ik kan niks wegdoen. Het heeft allemaal een nieuwe betekenis als je maar de juiste ingrediënten bij mekaar brengt. Pas uit een chaos kan je iets wonderbaarlijks creëren met daarbij de nodige fantasie en vooral passie.